(Boy) Friend ปากเรียกเพื่อน...ใจเรียกแฟน

"มึงกำลังทำอะไร"

"ก็ทำตามแผนของเกื้ออยู่ไง เรายินดีทำทุกอย่างให้พี่ฟ้ายอมรับลูกโป่งช่อนั้น"

"ที่กูเห็นมันไม่ใช่พี่ฟ้า แต่มึงกำลังทำคะแนนกับคู่ของมึงชัดๆ"

"เราจะทำแบบนั้นไปทำไม"

"มึงเคยพูดว่าจะป่วนแผนกู"

"อันนั้นแค่พูดลองใจที่เกื้อมาไว้ใจเราต่างหาก"

"สรุปคือกูไว้ใจมึงไม่ได้จริงๆ"

ผมและเกื้อเป็นเพื่อนกันตั้งแต่ ม.4 จนตอนนี้ก็เรียนปี 2 กันแล้ว

เราสนิทถึงขั้น ‘เขาอยู่ไหน...ผมอยู่นั่น’ ก็ว่าได้

จนใครๆ พากันเชียร์ให้คู่จิ้นอย่าง ‘เกื้อหนุน’ กลายเป็นคู่จริงในสักวัน

ซึ่งตรงกับใจดวงนี้ของผม...ที่เลื่อนขั้นให้เขาเป็นมากกว่านั้นนานแล้ว

ติดตรงกลัวเสียเพื่อน...จึงต้องเก็บเป็นความลับเรื่อยมา

ด้วยความที่เราชอบท้าแข่งโน่นนี่กันเสมอ ซึ่งเกื้อมักชนะซะส่วนใหญ่

และล่าสุดก็เช่นกัน...คนแพ้อย่างผมต้องตกเป็นเบ๊ของเขาหนึ่งเดือนเต็ม

จนเพื่อนในกลุ่มลงความเห็นว่า...หากท้ากันเองอาจไม่เท่าเทียม

เลยให้เราแข่งกันจีบดาวและเดือนมหา’ลัยปีสาม

ครบกำหนดหนึ่งเดือน...ใครได้คบก่อนชนะ

ทีแรกผมไม่เอาด้วย แต่เพราะเกื้อดันตกลงเลยเลี่ยงไม่ได้

ตอนแข่งนอกจากขัดขวางแทบทุกทาง เขายังให้ผมช่วยจีบสาวด้วยอีกแรง

เฮ้อ...แค่แอบรักเพื่อนซี้คงทุกข์ใจไม่พอสินะ

ผมถึงต้องมารู้เห็นเส้นทางรักอันราบรื่นของทั้งคู่ไปอีก

หรือผมควรมูฟออนโดยไม่ต้องรอลุ้นผลใดๆ ทั้งสิ้น

ในเมื่อความพ่ายแพ้มันอยู่ฝั่งผมตั้งแต่ต้น

ไม่ว่าในเกม...หรือชีวิตจริงก็ตาม